~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................................. Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας....//....Les Brown
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Πάνου, Ανταποκριτής Μετώπου στον πόλεμο που διεξάγεται αυτό τον καιρό στην Ελλάδα... από ξένες και ντόπιες σκοτεινές δυνάμεις, καθημερινά ανταποκρίσεις από τους καταδυναστευόμενους έλληνες πολίτες και οικονομικούς μετανάστες.... που είχαν την ατυχία να βρίσκονται σε λάθος μέρος λάθος εποχή!

επιμέλεια σελίδας: Τάκης Τακόπουλος, Ανταποκριτής Μετώπου στον πόλεμο που διεξάγετε αυτό τον καιρό

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ (Δεν θα περάσει ο φασισμός)

Ένα το Χελιδόνι - Μίκης Θεοδωράκης



Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στίς πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Θα πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη που χρωστάει οι τράπεζες


Του Γιώργου Δελαστίκ*

Μια αυταπάτη ευρύτατα διαδεδομένη στα λαϊκά στρώματα ενδέχεται να έχει μοιραίες συνέπειες για όσους έχουν αποκτήσει την πρώτη τους κατοικία με στεγαστικό δάνειο, στις δόσεις του οποίου αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν και να τις πληρώνουν στην τράπεζα κανονικά.

Καθώς απέχει πλέον ελάχιστα περισσότερο από έναν μήνα η εφιαλτική ημερομηνία...της 1ης Ιανουαρίου 2014, οπότε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει αποφασίσει υπό την πίεση και της τρόικας να αρχίσουν και πάλι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δανειοληπτών που δεν πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους, οι περισσότεροι από τους ασυνεπείς οφειλέτες προς τις τράπεζες δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κινδύνου που τους απειλεί. Νομίζουν ότι η τράπεζα... δεν θα τους πάρει το σπίτι! Αυταπατώνται ότι κάτι θα γίνει στο τέλος και θα τη γλιτώσουν!
Τι να το κάνει η τράπεζα ένα ασήμαντο δυάρι ή τριάρι διαμέρισμα στους Αγίους Αναργύρους ή στο Περιστέρι; Σε ποιον θα το πουλήσει αφού αυτήν την εποχή στην Ελλάδα κανένας δεν έχει λεφτά κι όσοι έχουν δεν τα δίνουν φυσικά για κάποιο διαμέρισμα σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας ή σε κάποια επαρχιακή πόλη; Αν, όμως, δεν μπορούν να πουλήσουν αυτά τα διαμερίσματα ή σπίτια γιατί να κατασχέσει μια μεγάλη τράπεζα π.χ. δέκα ή είκοσι χιλιάδες σπίτια; Τι θα τα κάνει; Θα γίνει... μεσιτικό γραφείο; Χώρια που αν πρέπει να πληρώσει και ενιαίο φόρο ακινήτων για χιλιάδες κατασχεμένα σπίτια, θα κοστίσει στην τράπεζα τα μαλλιοκέφαλά της! Οι σκέψεις αυτές και άλλες παρόμοιες ακούγονται λογικοφανείς στους άσχετους και τους αδαείς. Είναι, όμως, βαθύτατα λανθασμένες. Ηταν εν μέρει σωστές σε άλλες, παλαιότερες εποχές.
Δεν ισχύουν, όμως, ούτε κατ' ελάχιστο σήμερα. Αυτό που αγνοεί ο κόσμος, και παθαίνει σοκ όταν το αντιλαμβάνεται, είναι ότι η τράπεζα που του κατάσχει το σπίτι δεν έχει καμιά έγνοια να... πουλήσει ή έστω να νοικιάσει σε κάποιον το σπίτι που κατάσχεσε! Της αρκεί που απέκτησε αυτή τους τίτλους ιδιοκτησίας! Φαίνεται εξωφρενικό, αλλά δυστυχώς έτσι είναι - και ο λόγος είναι απλούστατος. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως μια τράπεζα προχωράει σε κατάσχεση 10.000 σπιτιών, καθένα από τα οποία έχει αντικειμενική αξία 100.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η συνολική αντικειμενική αξία των 10.000 διαμερισμάτων επί 100.000 ευρώ το καθένα είναι 1.000.000.000 ευρώ.
Η τράπεζα, αντί να ψάχνει να βρει 10.000 αγοραστές που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους βρει ποτέ, κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Βγαίνει στη διατραπεζική αγορά, στις αγορές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και λέει: "Κατέχω τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτων αντικειμενικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και τους πουλάω για π.χ. επτακόσια εκατομμύρια ή τριακόσια εκατομμύρια ευρώ!". Μια τράπεζα από το Χονγκ Κονγκ ή από την Ουρουγουάη τούς αγοράζει τους τίτλους αυτούς για να τους πουλήσει κι αυτή την επόμενη μέρα ή τον επόμενο μήνα!
Ο τίτλος ιδιοκτησίας του σπιτιού που σας κατάσχεσε η ελληνική τράπεζα επειδή δεν πληρώνατε τις δόσεις του δανείου σας βρίσκεται έτσι σήμερα... στο Κατάρ, αύριο στο Μεξικό, μεθαύριο στο Ναούρου. Το πιο επώδυνο σημείο αυτής της τραγωδίας είναι ότι κανένας από τους εφήμερους, εναλλασσόμενους ιδιοκτήτες -δηλαδή κάποια τράπεζα ανά την υφήλιο- δεν δίνει δεκάρα τσακιστή αν ρημαδιάζει το διαμέρισμα από το οποίο σας ξεσπίτωσε η τράπεζα επειδή δεν είχατε να πληρώσετε τις δόσεις! Τους αρκεί ο τίτλος ιδιοκτησίας και η αντικειμενική κατ' αρχάς αξία. Ισως κάποια στιγμή αργότερα να τους ενδιαφέρει και η εμπορική αξία, αλλά και πάλι για να παιχτεί στη διατραπεζική αγορά.
Τώρα, από τα 10.000 σπίτια του παραδείγματος μπορεί τα 500 ή τα 1.000 να πουληθούν σε κάποιον κερδοσκοπικό οίκο-γύπα με έκπτωση... 60% ή 80% (!), αν κάποια τράπεζα που κατέχει τους τίτλους βρεθεί "ζορισμένη" κάποια στιγμή. Τότε οι "γύπες" μπορεί να πουλήσουν το διαμέρισμά σας στη Δάφνη ή στα Ανω Λιόσια σε κάποιο Γερμανό ή Αγγλο συνταξιούχο σε γελοία τιμή, βγάζοντας τα τριπλά λεφτά από όσα το αγόρασαν! Ετσι σκοπεύουν να χειριστούν τα διαμερίσματα ή τα σπίτια όσων δεν ανταποκρίνονται στις δανειστικές υποχρεώσεις τους, γι' αυτό και οι τράπεζες θα τους τα κατασχέσουν οπωσδήποτε, μόλις η κυβέρνηση δώσει το "πράσινο φως" σε έναν μήνα από τώρα!


Πηγή: ethnos.gr

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Η Πλάνη της Τεχνικής - ελληνικοί υπότιτλοι



Είναι αδύνατο να καταλάβουμε τη σύγχρονη κοινωνία μας, αν δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια τον παράγοντα που κατά κύριο λόγο την καθορίζει, δηλαδή την Τεχνική σαν ένα σύνολο μέσων, μεθόδων και οργάνωσης της γνώσης με συγκεκριμένο προσανατολισμό. 
Ο Ζακ Ελλύλ (1912-1994), ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του τεχνικού φαινομένου, εκθέτει εδώ με πολύ ζωντανό τρόπο τα βασικά συμπεράσματά του σε μια συνέντευξή του στην ολλανδική ομάδα ReRun το 1992. 
Πρόσφατα εκδόθηκε και στην Ελλάδα το κλασικό πλέον βιβλίο του ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ από τις εκδόσεις Αλήστου Μνήμης, ενώ από καιρό κυκλοφορούν μερικά ακόμα βιβλία του από τις εκδόσεις Νησίδες. 
Η μετάφραση των υποτίτλων έγινε από την Ιβάν Γιαννακοπούλου, η επιμέλειά τους από τον Γιάννη Δ. Ιωαννίδη και η προσαρμογή από τον Ηλία Διάμεση.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Νόαμ Τσόμσκι και Έντουαρντ Σ. Χέρμαν στο ντοκιμαντέρ "Η πολιτική ατζέντα των ΜΜΕ"

Η πολιτική ατζέντα των ΜΜΕ - Documentary gr subs


 

Οι αμερικανοί καθηγητές Νόαμ Τσόμσκι και Έντουαρντ Σ. Χέρμαν στο ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους "Η πολιτική ατζέντα των ΜΜΕ" επιχειρηματολογούν εξηγώντας το μηχανισμό μέσα από τον οποίο τα επικρατέστερα ΜΜΕ, ειδικότερα στις ΗΠΑ αλλά και γενικότερα στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, εκφράζουν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εκάστοτε κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής ελίτ με έναν τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λειτουργία προπαγάνδας.

Έχοντας επισημάνει ότι η λειτουργία της δημοκρατίας συναρτάται από την ελευθερία της επιλογής στη βάση της πληροφόρησης, εξετάζουν το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ και θέτουν μια σειρά από διεισδυτικά ερωτήματα: επιτρέπει η θεσμική δομή των ΜΜΕ την έκφραση οποιασδήποτε πηγής και την εξέταση οποιουδήποτε θέματος; Οι απόψεις που εκφράζονται προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα ή όχι; Πώς ακριβώς επηρεάζεται η ποιότητα της δημοκρατίας από τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά;


Τα πέντε φίλτρα της ενημέρωσης
Το μοντέλο προπαγάνδας όπως περιγράφεται από τους Τσόσμκι και Χέρμαν κρίθηκε το 1988 όταν πρωτοδημοσιεύτηκε ως μία από τις πιο σοβαρές και διεισδυτικές μελέτες για τη λειτουργία των ΜΜΕ, παρότι αγνοήθηκε από το κατεστημένο, πολιτικό και ακαδημαϊκό. Ανιχνεύει τους δρόμους μέσα από τους οποίους το χρήμα και η εξουσία μπορεί να φιλτράρουν τις ειδήσεις, περιθωριοποιώντας τη διαφωνία και επιτρέποντας στην κυβέρνηση και στα κυρίαρχα ιδιωτικά συμφέροντα να διασπείρουν τα μηνύματά τους στο κοινό.

Τα βασικά συστατικά αυτού του μοντέλου προπαγάνδας προσδιορίζονται ως «φίλτρα ενημέρωσης» και επιτελούν συμπληρωματικές λειτουργίες: το φίλτρο της ιδιοκτησίας, το φίλτρο της διαφήμισης, το φίλτρο του ορισμού των ειδήσεων (τι συνιστά είδηση), το φίλτρο της μορφοποίησης των ειδήσεων (το ζήτημα της αντικειμενικότητας) και τέλος το φίλτρο της εναντίωσης (πιέσεις από κύκλους συμφερόντων).

Σύμφωνα με τους αναλυτές, πρόκειται για «μεγάλες εταιρίες που ανήκουν σε μεγαλύτερες, δηλαδή δευτερεύοντες πόλοι τεράστιων συγκεντρώσεων ιδιωτικής ισχύος». Οι παρεμβάσεις των ιδιοκτητών τους συνήθως δε γίνονται με τρόπο κατάφορο αλλά φτάνουν μέχρι και με επιβολή συνολικής πολιτικής («Όταν μονοπωλείς, υπαγορεύεις» σημειώνει ο Ρ. Μερντοκ, πρόεδρος της News Corporation»).

Ο Νόαμ Τσόμσκι σημειώνει ότι όπως και άλλες εταιρίες, τα ΜΜΕ πωλούν ένα προϊόν σε μια αγορά. Στην περίπτωσή τους η αγορά είναι άλλες εταιρίες - οι διαφημιστές - και το προϊόν τους είναι το κοινό.

Εξετάζοντας τη βασική θεσμική δομή του συστήματος ένας εχέφρων άνθρωπος θα αναρωτηθεί τι είδους ειδήσεις παράγονται. Η εικόνα του κόσμου που παράγεται θα είναι τέτοια ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα των πωλητών και καταναλωτών.

Κατά συνέπεια διαμορφώνονται «άγραφοι νόμοι» για ζητήματα που κάθε μέσο καλείται να γνωρίζει ότι πρέπει να αποφεύγει ώστε να μην έρθει αντιμέτωπο με μποϊκοτάζ διαφημίσεων - η αποκαλούμενη εταιρική λογοκρισία.

Ενώ τα ΜΜΕ εξαρτώνται από μια σταθερή ροή ειδήσεων και βασίζονται σε ισχυρές πηγές που τους παρέχουν αυτή τη ροή, συγκεκριμένες επαφές δημοσιογράφων με κυβερνητικές πηγές δημιουργούνται και λειτουργούν σε καθημερινή βάση ως παροχείς πρωτογενών πληροφοριών. Παράλληλα, ενώ οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να εκφράζουν απόψεις στο ρόλο του ρεπόρτερ, το κάνουν, αλλά όχι με τα δικά τους λόγια.
Ο βασικότερος τρόπος είναι να πας στον "ειδήμονα" και να τον ρωτήσεις. Δεν πρόκειται για δική σου άποψη. ο ειδήμονας είναι "αντικειμενικός" - όμως διαλέγεις τους ειδήμονες έτσι ώστε να εκφράζουν αποδεκτές απόψεις.
Το γεγονός ότι αντιφρονούντες μπορεί να είναι επίσης ειδήμονες στα θέματα που εξετάζονται παρακάμπτεται από τη δημιουργία «δεξαμενών σκέψης» (think tanks), ιδρυμάτων δηλαδή που συχνά χρηματοδοτούνται από μεγάλες εταιρίες και σκοπό έχουν να συγκεντρώσουν τις αποδεκτές απόψεις κάτω από την ομπρέλα της «αντικειμενικότητας».
Μαζί με τις κυβερνητικές πιέσεις, τις πιέσεις των μεγαλοεταιριών και άλλων ομάδων πίεσης που χρηματοδοτούνται από εταιρίες, μια δομή που στην ακραία της μορφή βρίσκει εφαρμογή στις ΗΠΑ, διαμορφώνεται ένα κλειστό σύστημα, σημειώνουν οι Χέρμαν και Τσόμσκι, όπου τις ειδήσεις τις παρέχει η Κυβέρνηση μέσω ισχυρών πηγών σε κυβερνητικό επίπεδο και ακολουθούν συμπληρωματικά οι «ανεξάρτητοι ειδήμονες».
Περισσότερα για τις επιπτώσεις όσων προσπαθούν να κινηθούν αντίθετα σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο, καθώς και τις συνέπειες που έχει η επιβοηθούμενη κυβερνητική πολιτική στο κράτος πρόνοιας, στην κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη... στην οθόνη του υπολογιστή σας.


_______________________

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Σνόουντεν στο Der Spiegel: «Ένα Μανιφέστο για την Αλήθεια»




Δικαιωμένος δηλώνει για τις αποκαλύψεις του ο καταζητούμενος από τις ΗΠΑ πρώην συμβασιούχος της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) Έντουαρντ Σνόουντεν. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο Der Spiegel που δημοσιεύθηκε την Κυριακή, οι εκκλήσεις για μεγαλύτερο έλεγχο επί των κρατικών μυστικών υπηρεσιών αποδεικνύουν πως είχε δίκιο να αποκαλύψει τις μεθόδους και τους στόχους της αμερικανικής κατασκοπείας.

Στο άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό, με τίτλο, «Ένα Μανιφέστο για την Αλήθεια», ο Σνόουντεν τονίζει πως η σημερινή συζήτηση περί των μαζικών παρακολουθήσεων των επικοινωνιών σε πολλές χώρες καταδεικνύει πως οι αποκαλύψεις του βοήθησαν ώστε να σημειωθεί μία ριζική μεταστροφή.
«Αντί να προκαλέσουν ζημιά, η χρησιμότητα στην κοινωνία των νέων αυτών ενημερώσεων του κόσμου είναι απόλυτα σαφής διότι προτρέπει σε μεταρρυθμίσεις στην πολιτική, την παρακολούθηση και τους νόμους», σημειώνει ο πρώην εργαζόμενος στην NSA.
«Οι πολίτες θα πρέπει να παλέψουν ενάντια στην συσκότιση της πληροφόρησης για ζητήματα θεμελιώδους σημασίας για το κοινό. Εκείνοι που λένε την αλήθεια δεν διαπράττουν κάποιο έγκλημα», υπογράμμισε.
Στο άρθρο του ο Σνόουντεν τονίζει επίσης οι μαζικές παρακολουθήσεις αποτελούν ένα παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται παγκόσμια λύση. Εξάλλου, όπως πρόσθεσε, τα «προγράμματα εγκληματικής παρακολούθησης» που εξυφαίνουν οι μυστικές υπηρεσίες υπονομεύουν την ιδιωτική ζωή του ατόμου, την ελευθερία της άποψης και την ανοικτή κοινωνία.
Η ύπαρξη της τεχνολογικής δυνατότητας για κατασκοπεία δεν θα πρέπει να καθορίζει την πολιτική, σημείωσε: «έχουμε το ηθικό καθήκον να εξασφαλίσουμε πως οι νόμοι και οι αξίες μας θα περιορίσουν τα προγράμματα παρακολούθησης και θα προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα».

________
03 Νοε 2013 | tvxsteamtvxs.gr/node/142581

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Όχι στους πλειστηριασμούς ακινήτων των υπερχρεωμένων Ελλήνων! Ενώνουμε την φωνή μας με αυτή της ΕΚΠΟΙΖΩ ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών!

Ψηφίστε τώρα ΟΧΙ στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών!
 http://bit.ly/19OdGzn


~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ενώνουμε την φωνή μας με αυτή της ΕΚΠΟΙΖΩ ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών! Δεν θα επιτρέψουμε να βρεθούν χιλιάδες οικογένειες στον δρόμο ενώ θα οφείλουν ακόμα στις τράπεζες χρήματα για το ακίνητο που έχασαν και πρέπει να ξεπληρώσουν! Δεν θα επιτρέψουμε να κινδυνεύσουν χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες να χάσουν, όχι μόνο την κατοικία τους, αλλά και την επαγγελματική τους στέγη, οδηγούμενοι οριστικά στο περιθώριο της ζωής! Λέμε ΟΧΙ στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών για τα επόμενα 3 χρόνια! Λέμε ΟΧΙ στην πώληση επισφαλών δανείων σε ξένες εταιρείες. Απαιτούμε από την κυβέρνηση την λήψη άμεσων μέτρων για τις ρυθμίσεις των χρεών βάσει των πραγματικών δυνατοτήτων των οφειλετών. Join your voice with ours and sign our petition! Together… 

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Ελλάδα: "Γη της ευκαιρίας" για τους κερδοσκόπους


Του Λεωνίδα Βατικιώτη - "Επίκαιρα"

Μόνο τιμή δεν περιποιούσε στην Ελλάδα το αναλυτικό ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας Financial Times στις 10 Οκτωβρίου. Αφορμή για το κείμενο στάθηκε η συνάντηση που οργανώθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, με την ευκαιρία της πρόσφατης επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συμμετείχε η οικονομική αφρόκρεμα της ελληνικής διασποράς.

Ανέφερε κατά λέξη η οικονομική εφημερίδα, δίνοντας το στίγμα των επαφών που πραγματοποιήθηκαν και πολύ πιθανά των συμφωνιών που έγιναν: «Τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds) -που κάποτε κατηγορήθηκαν ότι οδήγησαν σε παροξυσμό, ακόμη κι ότι προκάλεσαν την ελληνική κρίση χρέους, πιέζοντας προς τα κάτω τις τιμές των ομολόγων- συγκαταλέγονται τώρα ανάμεσα στους πιο ενθουσιώδεις και σημαντικούς παίκτες της ελληνικής αγοράς. Η Ελλάδα, με 1,4 εκατομμύρια ανέργους, μετατρέπεται σε γη της ευκαιρίας για κερδοσκόπους της χρηματοπιστωτικής αγοράς».

Η βρετανική εφημερίδα είναι προφανές ότι δεν εμφορείται από κάποια αντιπάθεια απέναντι στους ξένους επενδυτές. Αντίθετα, συμμερίζεται την κυρίαρχη αντίληψη που θεωρεί ψήφο εμπιστοσύνης για μια εθνική οικονομία -ας μας συγχωρηθεί το τελευταίο...- την προτίμηση που της δείχνουν τα ξένα κεφάλαια. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το κέντρο βάρους του ρεπορτάζ της και το καμπανάκι κινδύνου στρέφονταν ειδικότερα στα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου, που δεν αποτελούν ευχή αλλά κατάρα για οποιαδήποτε χώρα αποκτήσει την τύχη να καταστεί πόλος έλξης από τους διαχειριστές τους που θα επιλέξουν να επενδύσουν τα χρήματα τους εκεί.


Φυγή υγιών επιχειρήσεων
Δεδομένου ότι δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται ενδιαφέρον διεθνών επενδυτών τέτοιας... ανωτέρας ποιότητας για την Ελλάδα τροφοδοτώντας σχετικά δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, γίνεται ορατή διά γυμνού οφθαλμού η μαύρη τρύπα στην οποία οδεύει η ελληνική οικονομία και εύκολα περιγράφεται από την εξής εικόνα: Από τη μια πλευρά, σημαντικές παραγωγικές και εξορυκτικές επιχειρήσεις να προγραμματίζουν τη μεταφορά τους στο εξωτερικό (όπως η Βιοχάλκο) ή να οδηγούνται σε «λουκέτο» (όπως η Λάρκο), ανήμπορες να αντέξουν το ενεργειακό κόστος που έχει πολλαπλασιαστεί ή τα πολύ υψηλά επιτόκια δανεισμού.

Η φυγή, μάλιστα, τέτοιων επιχειρήσεων-κολοσσών για τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, γιατί ταυτόχρονα μικρότερες επιχειρήσεις στην παραγωγή και στο εμπόριο κλείνουν η μια μετά την άλλη.
Πρόσφατη έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) υπολόγιζε ότι τα τελευταία χρόνια έχει κλείσει το 25%, ακόμη και το 30%, των επιχειρήσεων στην Αττική και την Αθήνα, αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα μετατρέπεται σε «γη των ευκαιριών» για όσους επιδιώκουν το γρήγορο και ασφαλές κέρδος, όπως είναι τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου,που αυτή τη στιγμή αποτελούν τη μοναδική κατηγορία κεφαλαίων που δίνει το χρίσμα της στην Ελλάδα. Στο κέντρο του ενδιαφέροντος τους, δε, βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται από τη μικρή συμβολή τους στην απασχόληση, ενώ το επίπεδο των αμοιβών είναι πολύ χαμηλό.

Ό,τι λάμπει επομένως δεν είναι χρυσός και οι πολυαναμενόμενες επενδύσεις ενδέχεται να αποδειχθούν... μια τρύπα στο νερό και για την ακρίβεια απλές μεταβιβάσεις κεφαλαίων, οι οποίες θα τοποθετηθούν σε μετοχές ή ομόλογα, χωρίς να δημιουργούν ούτε μία θέση εργασίας. Έτσι όμως το κενό που δημιουργήθηκε στην ελληνική οικονομία εξαιτίας της μείωσης του ΑΕΠ κατά 21,5% από το 2008 μέχρι το 2013 δεν θα κλείσει ποτέ! Κι ας φαίνεται να εισρέουν δισεκατομμύρια...

Μάλιστα, το κενό στις επενδύσεις, όπως υπογράμμισε η πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, είναι πολύ μεγαλύτερο. Η μείωση των επενδύσεων από το 2008 έως το 2013 ανέρχεται στο 65%! Το μελετητικό ίδρυμα της ανώτατης εργατικής συνομοσπονδίας επισημαίνει τον κίνδυνο η ελληνική οικονομία «να βρεθεί εγκλωβισμένη σε μια ανατροφοδοτούμενη διαδικασία ύφεσης»και η Ελλάδα «να μεταλλάσσεται σε οικονομικό και κοινωνικό σχηματισμό πλήρους υποβάθμισης των επενδύσεων, της παραγωγής και της εργασίας».

Οι ανησυχίες αυτές, που κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη τροχιά από τους κυβερνητικούς ευφημισμούς για succes story κάθε φορά που η κυβέρνηση υπογράφει μια συμφωνία που συνήθως αναφέρεται σε αλυσίδες εφοδιασμού με κινεζικές πολυεθνικές, δεν διατυπώνονται τυχαία ή αβάσιμα.
Μόνο για το 2012 η παρατηρούμενη αποεπένδυση αγγίζει το 8% του ΑΕΠ και προκύπτει από το πολύ χαμηλό ποσοστό επενδύσεων, της τάξης του 13% του ΑΕΠ, και το υψηλό επίπεδο αποσβέσεων, που αγγίζει το 21 % του ΑΕΠ. Το ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσεται για την ελληνική οικονομία -με άλλα λόγια για πολλές δεκαετίες ακόμη θα θυμόμαστε με νοσταλγία τα ποσοστά μεγέθυνσης της δεκαετίας του '90 και του πρώτου μισού της επόμενης δεκαετίας- υπογραμμίζεται από τη διαπίστωση ότι ένας μακροχρόνιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ, π.χ. 3,5% ετησίως, προϋποθέτει συνολικές επενδύσεις 20% του ΑΕΠ και παραγωγικές επενδύσεις (εκτός κατοικιών) 15% του ΑΕΠ.


Φαύλος κύκλος αποεπένδυσης και δημόσιου χρέους
Τη δική του αρνητική συμβολή στην προσέλκυση επενδύσεων έχει το διογκούμενο πρόβλημα του δημόσιου χρέους, όπως καταγράφεται στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, όπου αναφέρεται ότι το δημόσιο χρέος από 299,7 δις ευρώ το 2009 (129,7% του ΑΕΠ) έχει φτάσει φέτος τα 321 δις (175,5%). Αντίθετα, δηλαδή, με τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει οι πιστωτές όταν εκπονούσαν και πίεζαν για να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα τα Μνημόνια, το δημόσιο χρέος δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε. Κατάφεραν το ακατόρθωτο, πετυχαίνοντας αύξηση του χρέους κατά 45 ποσοστιαίες μονάδες, πράγμα που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ άλλοτε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα!

«Το μέγεθος του χρέους (και του λόγου χρέους) επηρεάζει αρνητικά τους ρυθμούς μεγέθυνσης. Καθιστά επιφυλακτικές τις αγορές και αποτρέπει όσους σχεδιάζουν να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία», αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλή με τίτλο «Το δημόσιο χρέος μετά το τέλος του Μνημονίου (2014)», περιγράφοντας το φαύλο κύκλο που έχει δημιουργηθεί μετάξι έλλειψης επενδύσεων και υπέρογκου δημόσιου χρέους.
Στην ίδια έκθεση αναφέρετε επίσης ότι «η χώρα είναι σε χειρότερη θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους της, αφού έχει καταρρεύσει η παραγωγική της βάση». Καταλήγει, μάλιστα τονίζοντας ότι «ένα "κούρεμα" του χρέους εντός της Ευρωζώνης θα επιτάχυνε την ανάπτύξη, ενθαρρύνοντας τις επενδύσεις».

Συμπερασματικά, η ελληνική οικονομία έχει βρεθεί σε ένα απίστευτο αδιέξοδο όπου το αυξανόμενο δημόσιο χρέος επιτείνει τις τάσεις αποεπένδυσης και αυτές με τη σειρά τους εξαλείφουν οποιαδήποτε ελπίδα αποπληρωμής, ακόμη και ήπιας διαχείρισις του δημόσιου χρέους, που θα μπορούσε να σημάνει την έναρξη ενός χρηστού κύκλου επενδύσεων και μεγέθυνσης της οικονομίας που θα αύξανε τις θέσεις απασχόλησης και τη γενική ευημερία - με το συμπάθιο πάλι και το τελευταίο, μια και λέξεις όπως «ευημερία» κοντεύουν να ταυτιστούν με τον έκλυτο βίο και τη διαφθορά.

Δύο τρόποι υπάρχουν για να πάψει αυτός ο γύρος του θανάτου που μπορούσε εύκολα να προβλεφθεί πριν οδηγηθούμε στη σημερινή κατάντια:
Ο πρώτος είναι να μην πληρωθεί το δημόσιο χρέος με απόφαση που θα λάβει και μονομερώς θα ανακοινώσει το ελληνικό κράτος, ασκώντας όλα τα δικαιώματα που του παρέχει το Διεθνές Δίκαιο- ο δεύτερος τρόπος είναι να εγκαταλείψει την επιεικώς ανόητη και αυτοχειριαστική άποψη που θέλει το Δημόσιο να απέχει από κάθε είδους επένδυση και αυτές να ανατεθούν στον ιδιωτικό τομέα, και μάλιστα στα διεθνή κεφάλαια.

Πέντε χρόνια μετά, το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται είναι ότι αυτό το σχέδιο δεν προχωρά τουλάχιστον για χώρες με εσωτερική αγορά τόσο μικρή όσο της Ελλάδας. Ήταν εξαρχής αποκύημα νοσηρής νεοφιλελεύθερη φαντασίας και αποδεδειγμένα πλέον αποτελεί το συντομότερο δρόμο για να μετατραπεί μια χώρα σε οικονομική έρημο. Όσο γρηγορότερα εγκαταλειφθεί και αντικατασταθεί από ένα άλλο πιο ρεαλιστικό σχέδιο, με συμμετοχή των δημόσιων επενδύσεων, που θα είναι στραμμένο στη μείωση της ανεργίας την κάλυψη των διατροφικών αναγκών, την ενίσχυση της απειλούμενης περιφεριακής συνοχής, τόσο καλύτερα θα είναι για το μέλλον όλων μας. 

__________________

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Μια γυναίκα από μια Ελλάδα μαγική

 από τον Αλέκο Αλαβάνο



Βγήκαμε από τη στενάχωρη έδρα του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Κυκλάδων. Με τη βία χωρούσαμε τα έξι επτά μέλη της Διοίκησης και η Ελένη, ο Νίκος, ο Θόδωρος, η άλλη Ελένη κι εγώ από το Σχέδιο Β. Η φιλοξενία ήταν ζεστή, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, όπως πάντα όταν μιλάς πια για το πόσο εξαθλιωμένα ζούνε εργαζόμενοι και απόμαχοι σήμερα.

Βρεθήκαμε έξω, στο πλακόστρωτο, κοντά στις βουκαμβίλιες και τα κλουβιά με τα καναρίνια. Είχαμε μισή ώρα στη διάθεσή μας μέχρι την επόμενη συνάντηση με τους εργαζόμενους στο Νεώριο της Σύρου. Τότε καταλάβαμε ότι το μικρό γραφείο που ήμασταν ήταν στο ισόγειο ενός μεγαλόπρεπου τριώροφου κτηρίου, ενός αρχοντικού επενδυμένου με συμπαγές μάρμαρο.
Η προσοχή μας στράφηκε στα περίτεχνα σκαλισμένα φουρούσια των μπαλκονιών. Άραγε ήταν τηνιακοί οι μάστορες που έκαναν τόσο καλλιτεχνική δουλειά; Και το ραβδί με τα δύο φίδια, το σήμα του Ασκληπιού; Ήταν μήπως παλιά νοσοκομείο ή το νεοκλασικό κάποιου μεγαλογιατρού;
Μιλούσαμε έτσι, για να περάσει η ώρα. Μια νέα γυναίκα μας περιεργαζόταν επίμονα από την πόρτα της εισόδου.

Σας αρέσει το κτήριο; Έχετε καιρό να σας ξεναγήσω;
Την ακολουθήσαμε. Μας μίλησε για τους σιδερένιους βενετσιάνικους φεγγίτες, τη λαξευτή λιθοδομή, τα περίτεχνα γείσα των παραθύρων. Ερμήνευε τα διακοσμητικά σχέδια. Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο. Μας οδήγησε επίσημα στην αίθουσα χοροεσπερίδων με τις τοιχογραφίες από σκηνές κυνηγιού, τη θεά Άρτεμη, τις ψαριές κρεμασμένες στη βεράντα. Τραπεζαρίες με εκρηκτικά χρώματα. Στον διάδρομο πάνω από κάθε πόρτα προσωπογραφίες των ηρώων Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Παπαφλέσσα. Στον τρίτο όροφο, με πολύχρωμο διάκοσμο και τα υπνοδωμάτια. Μαρμάρινα γλυπτά στις σκάλες.

Το κτήριο το σχεδίασε ο συριανός αρχιτέκτονας Βλησίδης, μας είπε η νέα γυναίκα, την εποχή της μεγάλης ακμής της Ερμούπολης, μετά την Επανάσταση. Ανήκε στην οικογένεια Αναργύρου, μετά στην οικογένεια Βελισσαροπούλου. Πριν κάποια χρόνια δόθηκε στην Εργατική Εστία και τώρα στεγάζει το Εργατικό Κέντρο που ιδρύθηκε το 1918.

Κατεβήκαμε πάλι στο ισόγειο. Τα δωμάτια των φιλοξενουμένων και των υπηρετών. Το πάτωμα σκακιέρα, μαύρες και λευκές μαρμάρινες πλάκες. Στο τέλος, προς την είσοδο μεγαλοπρεπής η αίθουσα υποδοχής.

Εκεί ήταν κρεμασμένα τα ιστορικά εργατικά λάβαρα. Μετάξι, κεντημένο με χρυσοκλωστές, με την τεχνική του τζεβρέ, όλα με μια αγιογραφία στο κέντρο. «Σύνδεσμος Εργατών Λιμένος Σύρου» 1914, με τα Εισόδια της Θεοτόκου. «Σύνδεσμος Ναυπηγοεργατών, 1918, με τη Γέννηση του Ιωάννη Προδρόμου. «Σύνδεσμος Καφφεϋπαλλήλων Ερμούπολης», 1912, η Αγία Μάρθα. «Σύνδεσμος Σιτεργατών Σύρου», 1918, ο Άγιος με πανοπλία και κοντάρι, πάνω σε μαύρο άλογο, το όνομά του μισοσβησμένο.

Ξεριζωμένοι πρόσφυγες από την καταστροφή της Χίου ίδρυσαν την Ερμούπολη, θεοσεβούμενοι, όντας μάλιστα ορθόδοξη πια πλειοψηφία στο καθολικό νησί της Σύρου, φτηνά εργατικά χέρια, που πάνω τους ρίζωσε η πρώτη βιομηχανική πόλη της ανεξάρτητης Ελλάδας. Όχι χωρίς σκληρούς αγώνες. Το 1879 οι δύο πρώτες μεγάλες απεργίες. Ιδρύεται ο «Αδελφικός Σύνδεσμος Ξυλουργών» των ταρσανάδων, των τότε ναυπηγείων, ζητάει ωράριο και καθορισμένο μεροκάματο. Ηττάται, οι εργοδότες φέρνουν απεργοσπάστες από τις γειτονικές Κυκλάδες, τους βάζουν να εργάζονται 15 ώρες. Έπειτα οι βυρσοδέψες, σύρραξη στο νησί, από τις γέφυρες των καϊκιών κατεβαίνουν ένοπλα αστυνομικά μπουλούκια από την Αθήνα. Νικάνε: μειωμένο ωράριο, κατάργηση της αγγαρείας - απλήρωτης κυριακάτικης εργασίας, της «κουτουράδας» - αμοιβής με το κομμάτι.

Έχουμε ένα ζωντανό διάλογο με αυτή τη νέα γυναίκα. Μιλάει λιτά και απλά, για να καταλάβουμε προφανώς. Ξέρει πολλά. Άλλο είναι που μας προξενεί όμως εντύπωση. Μια αγάπη με πάθος για αυτές τις σκάλες, τους διαδρόμους, τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες από τους Συνδέσμους. Μια απόλυτη αφοσίωση σε αυτό το μέγαρο, που υψώνεται πάνω από την ταξική σύγκρουση, και στα φαντάσματα που τον κατοικούν: τον αστικό πλούτο σε συντροφιά με την προλεταριακή κληρονομιά Σα να είναι όλα δικά της. Όπως αγαπάς το πατρικό σου. Κι ακόμα περισσότερο. Όπως αγαπάς το χαμένο πια πατρικό σου.
Την ευχαριστούμε και τη χαιρετάμε. Είμαστε όμως πολύ περίεργοι.
-Μήπως κρατάτε από την οικογένεια Βελισσαροπούλου, τη ρωτάμε.
-Όχι, μας λέει χαμογελώντας.
-Μήπως είστε συντηρήτρια; Είστε ερωτευμένη με αυτό το κτήριο.
-Όχι. Εργάζομαι στο Εργατικό Κέντρο.
-Ως ξεναγός;
-Όχι. Είμαι η καθαρίστρια. Εδώ κι επτά χρόνια.
Η απάντηση σα να έρχονταν από ένα άλλο, μαγικό, κόσμο. Όχι από τη σημερινή Ελλάδα του κράτους – εχθρού, της καταλήστευσης της δημόσιας λείας και της διαφθοράς, της εκποίησης της περιουσίας του λαού, της απαξίωσης όλων των «κοινών», της φοροδιαφυγής, του ατομισμού και της ιδιοτέλειας.
Μια γυναίκα, με τη σφουγγαρίστρα, τη χλωρίνη και το καθαριστικό τουαλέτας, με μια δουλειά προορισμένη πια μόνο για μελαψές ή ανατολίτισσες, καταλύει από μόνη της τη διαφορά χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας. Και κυρίως, παρά την χαμηλή κοινωνικά κλίμακα του επαγγέλματός της, παρά τη «βρώμικη δουλειά» της, ενσαρκώνει το υψηλό οραματικό κι εξιδανικευμένο πνεύμα για την πόλη, όπως το δίνει ο Θουκυδίδης και ο Περικλής στον Επιτάφιο. «Την πόλιν κοινήν παρέχομεν», «η πόλη είναι κοινή, ολονών μας». «Ένι τοις αυτοίς οικείων άμα και πολιτικών επιμέλεια», «οι ίδιοι άνθρωποι γνοιάζονται τα του οίκου τους και τα δημόσια». «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν», «γιατί είμαστε οι μόνοι που αυτόν που δεν συμμετέχει στον δήμο, δεν τον θεωρούμε αποσυρμένο, αλλά αχρείο».
Κι όμως είναι δυνατό η σημερινή απαξιωμένη Ελλάδα να γίνει μαγική – αυτό επιβεβαιώνουν τέτοια στιγμιότυπα. Να πονέσουμε το κοινό αγαθό. Να αγαπήσουμε αυτά που είναι ολονών. Να υπερασπισθούμε την συλλογική περιουσία με τον ίδιο τρόπο που θα υπερασπιζόμασταν το σπίτι μας. Να νοηματοδοτήσουμε ξανά τον Δημόσιο Χώρο και την πατρίδα μας. Να ανακαλύψουμε πάλι το συλλογικό. Να βιώσουμε την αλληλεγγύη ως τον ισχυρό κρίκο ανάμεσα στο προσωπικό και το κοινό καλό.
Καμία μα καμία τεχνοκρατική οικονομική λύση, καμία μα καμία αλλαγή στην εξουσία, αν δεν συνοδεύεται από μια πολιτιστική επανάσταση, δεν θα οδηγήσει πουθενά. Και μια επανάσταση αξιών έχει ήδη καταφύγιο στις καρδιές πολλών Ελληνίδων και Ελλήνων.

_____________________

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Επισπεύδεται η εκκένωση του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ

KAΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΤ 
ο δημοκρατικός λαός επαγρυπνεί


Στην επίσπευση της επιχείρησης εκκένωσης του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ στην Μεσογείων, από τους απολυμένους της πρώην κρατικής τηλεόρασης οι οποίοι συνεχίζουν να βρίσκονται στις εγκαταστάσεις, προσανατολίζεται η κυβέρνηση, σύμφωνα με σχετικά ρεπορτάζ της εφημερίδας “Real News”, στο ένθετο “Real Life”.

Πιο συγκεκριμένα, το ρεπορτάζ αναφέρει ότι έχουν περιοριστεί πλέον οι “δικαιολογίες” από την πλευρά της κυβέρνησης ότι μια ενδεχόμενη επέμβαση στο Ραδιομέγαρο θα προκαλούσε νέα πολιτική σύγκρουση, ενώ από την άλλη οι τεχνικοί της Δημόσιας Τηλεόρασης, η οποία προσπαθεί να κάνει τα πρώτα βήματά της στη νέα πραγματικότητα, ζητούν άμεση πρόσβαση στις υποδομές του Ραδιομεγάρου, ώστε να τους λυθούν τα χέρια και να καταφέρουν να βελτιώσουν την ποιότητα της εικόνας των προγραμμάτων που προσφέρουν.
Οι εξελίξεις συνδέονται άμεσα και με το θέμα της κάλυψης από την πλευρά της Δημόσιας Τηλεόρασης της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ξεκινάει τον Ιανουάριο του 2014, με τους τεχνικούς της ΔΤ να έχουν ζητήσει “παράθυρο” δυο μηνών, από τον Νοέμβριο δηλαδή, ώστε να πετύχουν την καλύτερη δυνατή προετοιμασία, μέσω των υποδομών και δυνατοτήτων που προσφέρει το Ραδιομέγαρο της Λεωφόρου Μεσογείων, στην Αγία Παρασκευή.

_______________________
REPORTER | 13.10.2013

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Διαρροή τοξικών υγρών σε κοντέινερ της «Ελληνικός Χρυσός»



Η εταιρεία μετέφερε συμπυκνώματα μετάλλων με φορτηγό πλοίο, ο καπετάνιος του οποίου αρνήθηκε να τα φορτώσει επειδή διαπίστωσε ότι κάποια είχαν διαρροή.
Όπως έγινε γνωστό, ενώ είχαν φορτωθεί στο πλοίο τα 28 από τα 128 εμπορευματοκιβώτια με αρσενοπυρίτες, διαπιστώθηκε διαρροή τοξικών υγρών σε ορισμένα. 
Έτσι, ο καπετάνιος αρνήθηκε να τα παραλάβει, τα κοντέινερ ξεφορτώθηκαν στο λιμάνι και από εκεί μεταφέρθηκαν με φορτηγά αυτοκίνητα σε χώρο προσωρινής αποθήκευσης της εταιρείας.
Νίκος Φωτόπουλος
_________